AWS – Gdzie jest Hoffman, czyli polonijne ani mru mru – aktualności w skrócie – 9/2011

Gdzie jest Hoffman, czyli polonijne ani mru mru

 

Gdzieś w połowie listopada słuchacze radiowej „siódemki” zauważyli, że w audycji  zabrakło gospodarza tego programu Piotra Hoffmana. Ponieważ cieszy się on wśród Polonii sporą popularnością zaczęły pojawiać się różne na ten temat plotki. Miało je rozwiać oświadczenie, które rozesłał on do polonijnych mediów. Miało ale nie rozwiało bo media te w większości odmówiły jego publikacji. Oto jego treść:

Oświadczenie

Po 12 latach współtworzenia i prowadzenia, najpierw przez 6 lat Radia 7,poźniej  Polskiego Radia Toronto, programu radiowego nadawanego ze stacji CJMR 1320 informujemy Szanownych Słuchaczy i Czytelników, że dalsza współpraca z producentem programu, naszym byłym partnerem biznesowym jest niemożliwa.

Naszą decyzje o rezygnacji z dalszej pracy w Polskim Radio Toronto podejmujemy z prawdziwym żalem ale po glębokim przemyśleniu zaistniałych w zespole redakcyjnym wydarzeń. Miały one miejsce na przestrzeni ubiegłych kilku lat a  ostatnio ujawnione przekreśliły calkowicie mozliwść dalszej współpracy , stając sie powodem podjęcia tego naprawdę trudnego dla nas kroku. Liczymy na Państwa wyrozumiałość.

Równocześnie chcemy powiadomić Państwa, że za wszelkie zobowiązania i długi Polskiego Radia Toronto nie ponosimy zadnej odpowiedzialności.

realizator programu – Jacek Łasinski „DJ Jack” i gospodarz programu – Piotr Hoffmann

Chociaż oświadczenie nie ujawnia właściwie o co w tym wszystkim chodzi, nawet nie wymieniając nazwiska tego producenta, to z naszych informacji wynika, że pewne ustalenia biznesowe miały być całkiem inne niż się okazało. Wiadomo, że mediom można ufać w takim stopniu jak ludziom je tworzącym, a cała sprawa dotyczy tu jednak bardzo popularnej audycji, mającej spory wpływ na polonijne życie. Nie można też zapominać, że Radio 7 używające również nazwy Polskie Radio Toronto, powstało (jako radio Puls) dzięki pomocy finansowej naszej Credit Union, której udziałowcami jest  bardzo wielu jego słuchaczy. Kiedy z dnia na dzień 2/3 zespołu stwiedza, że nie chcą ale muszą  podjąć taką właśnie decyzję, zwykła przyzwoitość nakazuje aby słuchaczom i sponsorom, dzięki którym i dla których ten program istnieje przekazać jakieś wyjaśnienie. Można jednak też przeczekać aż wszyscy o tym zapomną.  Takie sposoby praktykowano dość często za komuny, a my między innymi dlatego wybraliśmy emigrację bo nie chcieliśmy ich zaakceptować. Tu stworzyliśmy po swojemu różnorodne polskojęzyczne media. Jednak dość szybko się okazało, że od tych z PRL-u dużo się wcale nie różnią bo tak jak kiedyś tamte, potrafią owszem krytykować ale najlepiej to co się dzieje za oceanem.  Jak gdzieś w Mississaudze ksiądz dzwoni na policję aby przepędzić kwestujące polskie dzieci to ani mru mru, jak współrodacy padają ofiarami różnego rodzaju oszustów i często szukają w nich pomocy to ani mru mru, jak tracimy resztki naszego polonijnego dziedzictwa też oczywiście ani mru mru. Niestety okazało się, że komunistycznego cenzora zastąpił teraz jeszcze gorszy typ.  Oficjalnie adwokat, chociaż nie mający nic wspólnego z obrońcą. Bez skrupułów stosuje stalinowską metodę „dajcie mi człowieka a paragraf się znajdzie”. Chociaż dobrze wie, że jego klientem powinien zająć się raczej prokurator to za odpowiednie wynagrodzenie gotowy jest  wysuwać najbardziej nawet kretyńskie oskarżenia. Taką psychologiczną zagadką jest to, że czasami tacy ludzie  potrafią wydać na ich honoraria sumy wielokrotnie większe niż te, za które mogliby naprawić wyrządzone komuś krzywdy. Skuteczną bronią przeciwko takim praktykom byłaby zwykła solidarność, która pomogła nam podobne wypaczenia już kiedyś zwyciężyć. Jednak dla dobrego samopoczucia wystarcza przeważnie patriotczne hasło i obrazek z polskim papieżem na biurku, chociaż nie wiadomo właściwie po co, bo on akurat nauczał: „ nie lękajcie się”!. Dlatego też nie wiadomo czy polonijni słuchacze dowiedzą się kiedyś dlaczego Piotr Hoffman i Jacek Łasiński,  któregoś dnia trzasnęli drzwiami studia siódemki.

Europe Now

 

Chyba takiej imprezy organizowanej przez polonijny biznes jeszcze w Kanadzie nie było. Zajmujący się od lat dość szeroką branżą zdrowia, urody i mody, Leszek Świątek organizuje we wrześniu 2012 na terenach Exhibition Place w Toronto międzynarodowe targi firm działających w tych właśnie dziedzinach. Na szczególne podkreślenie zasługuje to, że w dobie wszechobecnych a często niebezpiecznych właśnie dla zdrowia, urody i mody produktów chińskich, oferta jest skierowana do firm europejskich. Mamy nadzieję, że organizatorzy dopilnują tylko by nie wpuścić tam różnych naciągaczy „leczących” za pomocą moczenia nóg i „aparatury z NASA”. Na pewno iniciatywa to ciekawa i zasługująca na jak najszersze poparcie również polonijnych biznesów. Więcej Informacji na ten temat można znależć na stronie www.europenow.ca

 

Z kamerą wśród gwiazd

 

W sam raz na zimowe wieczory.Dwanaście odcinków. Mnóstwo reportaży i wywiadów z gwiazdami. Opowie o sobie i swoich planach przygotowujący się do roli Wałęsy Robert Więckiewicz oraz Piotr Rubik, Michał Bajor, Halina Młynkowa i wielu innych. Zwiedzanie polskich miast, obiektów Euro 2012 oraz  studia TVN. Takiego serialu w polonijnej telewizji chyba jeszcze nie było, a zrealizowała go dla TV OMNI Irmina Somers. Powstał on również dzięki pomocy polskich firm: Polimex, EuroMax, Starsky i Mortgage Store. Początek w sobotę 14 stycznia 2012  w programie „Na luzie” .

 

Czy powinniśmy jeździć na Kaszuby

 

Patrząc na mapy Europy zamieszczone w kanadyjskim Głosie Polskim (nr 44 z 2 listopada) to naprawdę aż starch się tam wybierać. Całe szczęście, że mamy tu na miejscu małą Polskę czyli ontaryjskie Kaszuby. Chociaż może nie taką znów małą, bo jest tam nawet Wilno, którgo nie potrafimy jakoś dla III czy IV RP „odzyskać”. Niestety ale już dwa tygodnie póżniej w tym samym tygodniku (nr 46 strona 7) dowiadujemy się, że teraz aparatem polskim państwowym kieruje etniczny Niemiec, Donald Tusk. Czyli i Kaszuby też właściwie odpadają. Dobrze, że Demokratyczna Republika Kuby nie przyjaźni się z tym całym europejskim Reichem i może właśnie dlatego wspieranie familii Castro jest tak popularne wśród Polonii. Rewelacje te nie powstały wprawdzie w torontońskiej redakcji, ale Głos Polski wydawany jest przez Związek Narodowy Polski w Kanadzie, którego hasłem naczelnym jest „Bóg, Honor i Ojczyzna”, a przedrukowywanie podobnych nonsensów to ani honorowe, ani po bożemu, ani też dla dobra Ojczyzny. Może więc zamiast zmieniać hasło wystarczy tylko uważniej poczytać teksty przed ich  publikacją.

 

Kiedy w burce, kiedy bez

 

W tym roku częściej niż w latach ubiegłych zamiast  idiotycznego Season Greatings pojawia się napis Merry Christmas. 13 Grudnia prezenter kandyjskiej radiostacji CBC stwierdził, że „White Christmas” to nie żadna przecież kolęda, bo te prawdziwe i najpiękniejsze są polskie i je właśnie nadawał w swoim programie. No i wreszcie rzecz prawie nie do pomyślenia, bo oto rząd kanadyjski zakazał przyjmowania przysięgi obywatelskiej osobom w burce. Przyczynił się do tego nasz poseł Władysław Lizoń, którego z pewnością diabli brali przygladając się jak do składania przysięgi na obywatekę Kanady podchodziły niezidentifikowane obiekty chodzące (ang. UMO – unidentyfied moving object), a sędzia który też z pewnością odczuwał to samo, nie mógł ich do tegoż diabła przepędzić nie mając odpowiedniego przepisu. Teraz dzięki Lizoniowi już ma. Wprawdzie po takiej przysiędze nowa obywatelka może znów zamienić się w UMO ale od czegoś trzeba zacząć.

W Polsce spotykamy się natomiast z sytuacją całkiem odwrotną bo na pewno wiele osób życzyłoby sobie by tak zwane „celebryty” obowiązkowo zakładały burkę zwłaszcza podczas niektórych czynności, jak ta widoczna na zdjęciu obok megacelebrytka, idolka starszych przedszkolaków i miłośniczka ciepłych lodów Doda zwana Elektrodą.

Z najnowszych badań na toruńskiej politechnice wynika, że gdyby widzowie na widok celebryta idioty wyłączali telewizory to korzyści dla środowiska byłyby dużo wieksze niż przestrzeganie porozumień z Kioto.

 

Polska prezydencja

 

Jeszcze do niedawna zanosiło się, że prezydencja Polski w Unii Europejskiej przeminie przez nikogo nie zauważona, jednak parę tygodni przed jej zakończeniem dzięki Sikorskiemu i Tuskowi zostanie ona raczej zapamiętana. Obecny kryzys udowodnił, że funkcjonowanie unii państw bez granic, ze wspólną walutą oraz rynkiem pracy, lecz bez wspólnej polityki finansowej jest raczej nierealne. Tym bardziej, że dzieje się to w czasach szczególnej aktywności finansowych spekulatów, bez skrupułów atakujących kolejnych pasażerów wspólnej łodzi jaką jest przecież Unia Europejska. Na dodatek są one bez porównania grożniejsze niż te, kiedyś gdzieś tam w Łodzi. W takiej sytuacji przede wszystkim trzeba wspólnymi siłami przywrócić jej stabilność a potem wiosłować już bardziej zgodnie. Sprawa niby oczywista ale powiedział to minister z kraju, który dopiero zamierza do strefy euro przystąpić. Z kolei polski premier, który brytyjskiego kolegę porównał do jego poprzednika sprzed wojny, odważył się powiedzieć to co tak naprawdę wszyscy myśleli. Za egoizm Chamberlaina zapłacił kiedyś cały świat a sama nie taka wielka teraz Brytania uniknęła klęski tylko dzięki swemu położeniu i temu, że bronili jej też ci od których się odwróciła. To przypomniał człowiek, którego dziadek był podobno w Wermachcie. Na tych samych obradach polski europoseł, właśnie ten który mu tego dziadka wynalazł wygłosił żenujące przemównienie, którego słuchając, nie tylko można było czuć  „absmak” ale aż strach było pomyśleć kim mógł być jego dziadek.

 

 

Polski grudzień, prosto z Polski

 

Coraz bardziej gęstnieje wokół nas przedswiateczna atmosfera  na ulicach , w sklepach, w miejscach pracy i w mieszkaniach, ale gdyby ktoś, nie mieszkajacy w Polsce, chcial ją wyłowć z polskich mediów mógłby się mocno zdziwić, że tam jej jak na lekarstwo, gdyż dla naszych mediów najważniejsze są grudniowe rocznice, zarówno ta okrągła – ogłoszenia stanu wojennego, jak i ta kolejna dotycząca wydarzeń z 1970 roku. I jak co roku specjalne  capstrzyki,akademie, znicze,kwiaty i odznaczenia zaslużonych…Już kiedyś zastanawiałem sie skąd się biorą, co roku nowi chetni do odznaczeń i jak długo jeszcze bedą się tacy znajdować, ale gdy podczas tegorocznych rocznicowych obchodów zobaczyłem, że jedną z osób uhonorowanych orderem była gdańska emerytowana nauczycielka, która pamiętnego 13-go grudnia 81, udzieliła schronienia swojemu byłemu uczniowi Bogdanowi Borusewiczowi i dzięki temu nie został on internowany, to sobie myślę, że podobnie „zasłużonych” będzie jeszcze na lata odznaczeń…Czy tamtego pamiętnego 13 grudnia Borusewicz był poszukiwanym listem gończym przestępcą?- nie – więc cóż to za heroizm ze strony nauczycielki, że przenocowala swojego ucznia? A zważywszy, że Borusewicz ukrywal sie przez pare lat, a Bujak jeszcze dłużej i im podobnych było jeszcze paru, to licząc ich wszystkie konspiracyjne noclegi z tamtego okresu, bez trudu da sie ułożyc wielotysieczną listę zasłużonych pomagierów, których teraz można nagrodzić orderami…Z okazji 30 rocznicy stanu wojennego prezydent Komorowski zaprosił uczniów warszawskich szkół do pałacowego ogrodu żeby opowiedzieć im o swoim internowaniu i pokazać jakimi grami i zabawami wypełniało się czas podczas internowania i sądząc po wesołej reakcji młodzieży, internowani za bardzo nie cierpieli, choć oczywiście ich odosobnienie nie było żadną przyjemnością. Nie zazdroszczę tamtym kombatantom ani orderów, ani zasług ani wszelkich profitów, które ojczyzna już im wypłacila i ciągle wypłaca, byli odważni to niech maja, ale wnerwia mnie narastajace z upływem czasu mitologizowanie tamtego okresu.Przykładowo w mojej ulubionej „Trójce” usłyszałem rozmowę z jakimś nieznanym mi muzykiem, rocznik 1980(!!!), dla którego podobno lata 80-te były tak traumatycznym przeżyciem, że pragnąc zamanifestowac swój sprzeciw przeciwko tamtym czasom, postanowił…dostosować dzisiejsze życie swojej rodziny do siermiężnych warunków stanu wojennego i tak: jeździ maluchem, je pasztetową, kaszanke i tłuste mięsiwa, pije najgorsze kawy i herbaty, ogląda czarnobiałą telewizję, a 3-letniej córce kupuje tylko najprostsze drewniane zabawki…Słuchalem ze zdumieniem słów tego dziwaka, jego narzekań na swoje tragiczne dzieciństwo i czekałem na reakcję rozmawiającej z nim dziennikarki, że wreszcie zapyta go skąd się wzięła u paroletniego dzieciaka aż taka trauma, kim byli jego rodzice – internowanymi bojownikami?, a może utracjuszami bądź menelami? I po co teraz katuje siebie i rodzinę komunistycznymi specjałami? – ale zamiast otrzeźwienia, też raczej młoda dziennikarka przytoczyła swoje dziecięce wspomnienie ortalionowej kurtki, z której wyrosła, a ponieważ nie można było w PRL-owskim sklepie kupić nowej(?), mama musiała dorobić jej wełniane rękawy i jeszcze parę lat musiała przechodzić w starej kurtce…Słuchałem tych wszystkich idiotyzmów i długo nie mogłem wyjść ze zdumienia co się w tych polskich głowach dzieje – jak można aż tak wykoślawiać historię? Już sobie wyobrażam jakie wspomnienia będą krażyć w mediach za 10 lat podczas kolejnej okrągłej rocznicy…

 

Zbigniew Siepietowski,  

Gorzów Wielkopolski

 

Smart! lecz czy telefon?

 

Wiele osób nie wyobraża sobie już podróżowania bez smart phona czyli takiego sprytnego telefonu, który zrobi zdjęcie, wyśle emaila, sprawdzi czy samolot będzie na czas, znajdzie miejsce na mapie i nawet jeszcze zadzwoni. Jeżeli wybieramy się świętować do USA to zaraz jak się tam znajdziemy, otrzymamy taki oto sms: „Bell welcomes you to the United States. Regular roaming rates are $1.54/min $10.24/MB…” Ot standartowa rutyna, kto by tam to czytał. Gdy Kanadzie płacimy około $0.30/min i średnio $25/500MB. to logicznym wydaje się że w bliźniaczym kraju gdzie działa praktycznie ta sama sieć telekomunikacyjna może być troszeczką drożej. Po powrocie do domu okaże się jednak, że to troszeczkę w przypadku połączeń telefonicznych to 5 razy. Jeśli jednak przydzie nam do głowy korzystać za tą bliską zagranicą z internetu to operator sieci liczy nas  200 (dwieście) razy więcej. Taką przebitkę rzadko kiedy mieli nawet najwybiniejsi spekulanci na bazarze Różyckiego.  Pamiętamy czasy kiedy starch było otwierać po świętach kopertę z rachunkiem telefonicznym. Obecne ceny zawdzięczamy tylko konkurencyjnym firmom, które pojawiły się na rynku. Niestety tu konkurencja dopiero się rozwija. Dlatego obu kanadyjskim monopolistom Bellowi i Rogersowi niemiłosiernie nas łupiących, szczerze życzymy w Nowym Roku wielkiej obfitości konkurencyjnych firm.

 

 

 

Wesołych Świąt

 

Wszystkim czytelnikom lubiącym prawdę i w życiu i internecie składamy serdeczne życzenia Wesołych Świat Bożego Narodzenia.

A w Nowym Roku życzmy sobie wzajemnie aby te księgi Majów zawierały tyle prawdy ile jej było na hasłach pierwszomajowych pochodów.