AWS – aktualności w skrócie – nr 10

Kronika budowlana

Kwietniowe wydarzenia spowodowały małe opóźnienie w relacjach z placów obu budów,pora więc na zapoznanie się z aktualnym postępem prac. W Brampton po ustawieniu wieży powoli tynkarze nadają budowli kolorystyki, szkoda tylko że nowy kształt wieży spowodował iż budowla straciła swoją smukłość. Może jeszcze nie za późno by wrócić do wersji z projektu. Na ile zgodne z projektem będą wieżowce w Mississaudze trudno jeszcze na obecnym etapie powiedzieć. Przez dwa miesiące przybyło tam 7 pięter ale tym razem w każdym z nich. Niestety ale w przypadkach obu inwestycji na stronach internetowych brakuje akutualnych informacji. Z tych, które są wynika, że Marylin jest już zamieszkała bo budowę zakończono na koniec 2009 roku. Szukając uaktualnień odkryliśmy też, że wieżowce  zostały zaprojektowane przez chińskich architektów z Pekinu. Wprawdzie podobno w Chinach teraz to i samochód już potrafią sami zrobić, ale kto wie czy pokręcony kształt budynku nie ma ukryć ewntualnych niezaplanowanych odchyleń od pionu.

Eurowizja  taka jaka wizja Europy

„Przebywający na banicji w Europarlamencie Włodzimierz Olejniczak….” tak został przedstawiony 27 maja w programie TVP „Wiadomości” polski europoseł. Jak to jest możliwe aby „banita” czyli w języku polskim wypędzony z ojczyzny, pokutujący za swoje czyny na obczyźnie, jednocześnie był jej reprezentantem. Olejniczak czy Ziobro należą do tej grupy „banitów”, która czeka na odpowiednią okazję by stawić się na wezwanie partii gdy nadejdzie dla niej czas znany w polskiej polityce jako „teraz k… my”. Inną grupą są nie banici tylko bałwany, którzy znaleźli się w Brukseli poprzez partyjne układy jak ten, którego niedawno wyrzucono za rażącą niekompetencję z biura komisarza do spraw rolnictwa. Jak do tego dodamy jeszcze takich „artystów” jak znany parodysta Siwiec to wyłania się całkiem niezła reprezentacja. Czy naprawdę nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, że praca w UE jest dużo trudniejsza niż ta w kraju i trzeba tam wysyłać nie „banitów” ale najzdolniejszych fachowców. Potem przy każdej okazji słychać nieodpowiedzialnych „mądrali” nawołujących do opuszczenia unii nie potrafiąc jednocześnie odpowiedzieć na proste pytanie: i co dalej ?.

Poziom krajowych eliminacji do festiwalu piosenki Eurowizji jest od dawna dość żenujący. Podobnie jak w polityce uważające się za krajowe gwiazdy, różne Edzie i Dorotki bredzą ciągle o karierze za granicą bo Polska wydaje się im już nieatrakcyjna, jednocześnie bojąc się konfrontacji z zagraniczną konkurencją. Bo i po co jak zdobyta za pomocą różnych skandali popularność gwaratuje dużą kasę na imprezach sponsorowanych przez banki, ubezpieczalnie i kopalnie. Do reprezentowania Polski wypycha się więc takich, których duma nie zostanie zbyt urażona w przypadku porażki.W tegorocznych eliminacjach Eurowizji występowała polonijna piosenkarka z Kanady Anna Czyszczoń, której piosenka była chyba najbardziej profesionalnie wykonana. Podobno to naród wybrał jednak wykonawcę, któremu nikt rozsądny nie mógł dać żadnej  szansy na sukces. Teraz kiedy znamy już zwyciężczynię Eurowizji 2010 jeszce bardziej można mieć pewność, że Anna Czyszczon była jedyną z naszych artstów, która miała szansę wygrać ten konkurs.Ale teraz za to możemy prowadzić dochodzenie dlaczego jakby to określił Stan Michalkiewicz w tym „Eurokołchozie” nie lubią naszej muzyki ludowej i kto stoi za zwycięstwem Niemki. Jak to kto, przecież ten kto miał miał dziadka w Wermachcie?

Smoleńskie echa

Tak jak było do przewidzenia z katastrofy w Smoleńsku powoli opada zasłona medialnej powagi. Taki tytuł jak ten z portalu tvn24.pl sugeruje na pewno, że chodzi o TO lądowanie. Jednak TVN pokazał film z lądowania TEGO Tupolewa tyle, że w Pradze. Jakby ktoś chciał udowodnić, że piloci potrafili jednak latać a może raczej chodziło o wypełnienie miejsca w programie. Kiedy wdowa po Przemysławie Gosiewskim mówi, że brakuje kartek w jego notesie, który odnaleziono na mniejscu katastrofy pojawiają się komentaże, że zapewnie w ręce rosyjskiego wywiadu dostały się informacje o ruchu kolejowym na peronie we Włoszczowej. Aktorka i właścicielka teatru Krystyna Janda chciałaby aby skarb państwa wyrównał jej straty finasowe z powodu odwołania spektakli w czasie żałoby. Dobrze byłoby aby był to skarb rosyjski bo pomysł Jandy mogą podchwycić też inni spryciarze. Nasza Polonia ciągle jest jeszcze na etapie spisku putiowo-tuskowego a w jednym z torontońskich polonijnych tygodników ukazał się nawet bardzo obszerny raport opracowany przez byłego prezentera radiowego, podobno sponsorowny przez piwo Warka, bo rzeczywiście bez paru butelek tego napoju aż starch się zabrać do czytania.

G8, G20, E2, 2P

Pod takimi kryptonimami kryją się plagi, które dotkną kanadyjczyków w najbliższych miesiącach. G8 i G20 to kolejne szczyty czyli posiedzenia plenum światowych przywódców. Na samą ochronę tych szczytowych gości przeznacza się połowę rocznego budżetu na edukację w Toronto czyli miliard dolarów. Nie wiadomo dlaczego aby wypić parę drinków i poklepać sie po plecach uparli się oni aby utrudniać i tak nie łatwe życie mieszkańców ontaryjskiej torontońskiej metropolii. Tyle jest przecież całkiem bezpiecznych i odludnych miejsc na świecie. Efektów takich spotkań chyba nikt nie potrafiłby wymienić a swoją drogą co to za przywódcy, których musi chronić taka armia ludzi. Czyżby naprawdę byli aż tak dla nas groźni? Trzecim symbolem E2 można oznaczyć niewiele mniej kosztowną wizytę patronki przybrzeżnej autostardy. Dobrze byłoby aby monarszy orszak po ceremonii wypicia o piątej herbatki udał się w ramach poznawania życia ludu tybylczego, na przejażdżkę po Queen Elizabeth Way. Kto wie czy majstrowanie przy HST nie przewidywało między innymi i tych „turystycznych atrakcji”. Jakby mało nam było utrudnień komunikacyjnych ,miłośnik dwóch pedałów (2P), jeszcze burmistrz Miller, zwołał wszystkich torontońskich rowerzystów  na 31 maja do centrum Toronto na śniadanie inugurujące „miesiąc rowerów”. Może z perspektywy ratusza lub własnego doświadczenia, nie wie on, że w mieście ludzie też a może przede wszystkim pracują i to oni muszą zarobić na to śniadanie jak i wszyskie hobby burmistrza. Chociaż trzeba przyznać, że na zakończenie kadencji jakby chcąc poprawić swój wizerunek burmistrz zrobił coś bardziej pożytecznego dla miasta bo osobiście otworzył w pierwszą płatną miejską toaletę.

Rok demazenodowski

Płynne wymówienie nazwy właśnie ogłoszonego z okazjii 150 rocznicy urodzin Eugeniusza de Mazenod, roku demazenodowskiego stanowi spore wyzwanie dla prezenterów radiowych i telewizyjnych audycji polonijnch. Może stać się też wyzwaniem dla naszych symfoników aby powtórzyć sukces Rubika. Wyśmienita to okazja aby wystawić oratorium o świętym Eugeniuszu. Wprawdzie w okolicznościowym komunikacie wkradły się drobne nieścisłości bo św. Eugeniusz urodził się 1 sierpnia 1782 a zmarł 21 maja 1861, czyli mamy teraz 149 rocznicę nie narodzin ale jego pogrzebu. W zakonie Oblatów, który on założył, zdarzają się czasami nie do końca prawdziwe interpretacje niektórych wydarzeń czego byliśmy świadkami w parafii Matki Boskiej, lecz tego że wśród braci zakonnych jest sporo utalentowanych śpiewaków nie można nie zauważyć i na pewno wezmą to pod uwagę nasi polonijni dyrygenci jeśli oczywiście postanowią to oratorium wystawić.

Back in the USsA

Z okazji majowego święta udaliśmy się z wizytą do południwych sąsiadów. Korzystając ze znakomitej oferty kanadyjskich linii „fly more pay less” umowną granicę amerykańską przekraczaliśmy na lotnisku w Montrealu. Graniczni strażnicy USA od dawna już są może nawet gorszym koszmarem niż kiedyś ci w USSR. Tym razem kazano wszystkim zdjąć buty. Jeżeli  to ze względów religijnych trzeba to uszanować chociaż religia nie nasza, lecz gdyby chodziło tu o bezpieczeństwo, to trzeba przyznać, że technologia pirotechniczna zrobiła olbrzymi postęp, bo proceder dotyczył w większości sandałów o cieniutkiej podeszwie.

Jednak potem nad zatoką meksykańską czuliśmy się jak w innym świecie. Okazuje się, że plaże i drogi mogą być pięknie utrzymane bez opłat parkingowych i natrętnych niczym szrańcza ich poborców. Może warto byłoby skontaktować się z jakimś choćby emerytowanym burmistrzem na przykład Sarasoty i zaproponowć mu pracę w Kanadzie. Tylko czy zechce przyjechać bo przecież też będzie go czekało przekraczanie tak samo absurdalnej granicy.